İlginç Bitkiler Serisi: Rafflesia arnoldii

Rafflesia arnoldii (Ceset Çiçeği), sadece adını duyanlarda bile merak uyandırırken; kokusu,
büyüklüğü ve daha birçok özelliğiyle insanları etkilemeyi başarmış olağanüstü bir bitkidir.
Öyleyse, gelin bu bitkiyi biraz daha yakından tanımaya çalışalım.

Rafflesia arnoldii, Güneydoğu Asya’daki Sumatra ve Borneo adalarında bulunan yağmur
ormanlarında, deniz seviyesinden 1.000 m yüksekliğe kadar dağılım gösterir. Endonezya’nın ulusal çiçeğidir ve yerel adı “padma raksasa”dır (canavar çiçeği)! IUCN Kırmızı Listesi tarafından Tehlike Altında olarak listelenmemiş olsa da, ekoturizmin etkisiyle Endonezya’daki Rafflesia türlerinin sayısı azalmaktadır.

Rafflesia arnoldii, kökleri ve yaprakları olmayan holoparazit bir bitkidir yani klorofil
taşımaz ve fotosentez yapmazlar. Tetrastigma cinsine ait asmaların köklerindeki su ve besinleri emerek hayatlarını sürdürürler. Bitkinin ana gövdesi konukçu bitkinin içinde bulunur. Görünen kısımları, konukçu bitkinin kabuğundan kompakt tomurcuklar halinde patlayan çiçekler ve daha sonra meyvelerdir. Tomurcuklar tuhaf lahana benzeri bir yapıya sahiptir ve tamamen büyümesi 21 ayı bulur.

Çiçeklerin rengi kırmızımsı kahverengidir ve beyaz benekleri vardır. Çapları 1 m’ye kadar ulaşabilir ve ağırlığı 11 kg’ı bulabilir, ki bu da onları dünyanın en büyük çiçeği
yapmaktadır. Rafflesia çiçeğinin çevre ile zıtlık gösteren boyutunun ve renginin çiçeğin
tozlayıcılar tarafından keşfedilme olasılığını artıran bir adaptasyon olduğu düşünülmektedir.
Çiçekler, ya erkek ya dişidir ve fincan benzeri bir yapı üzerine yerleştirilmiş beş lobdan oluşur. Fincan benzeri yapının ortasında diskli bir sütun bulunur. Anterler (erkeklerde) veya stiller (dişilerde) bu diskin altında bulunur.

Rafflesia arnoldii çiçekleri sadece bir hafta boyunca açık kalmaktadır. Açık kaldıkları süre
boyunca çürümüş et kokusuna benzeyen bir koku ve aynı zamanda bu kokunun
yayılmasını kolaylaştıracak ısı yaymaktadırlar. Ceset Çiçeği adı, bitkinin yaydığı çürümüş et
kokusundan gelmektedir. Bu koku, leş sineklerini (Lucilia ve Sarcophaga cinslerinden)
kendisine çekerek tozlaşmaya yardımcı olur.

Rafflesia arnoldii poleni, diğer birçok polenin aksine, sineklerin sırtında kuruyan ve başka bir çiçeğe tozlaşmadan önce birkaç mil taşınabilen kalın, yapışkan bir sıvıdır. Erkek çiçeğe gelen sinek, sırtına yapışan poleni dişi çiçeğin stigmasına taşır. Böylece tozlaşma meydana gelir ve ardından meyveler oluşur. Meyveler, çok sayıda küçük tohumla doludur. Yer sincapları ve ağaç fareleri tarafından yenirler. ^[1]“Rafflesia arnoldii” https://richardniesenbaum.com/^[2]“Rafflesia arnoldii”https://www.kew.org/^[3]“Secrets of pollination”https://www.thehindu.com/^[4]Öne çıkarılan görsel

[cite]