Tarihsel olarak, okyanus önemli bir protein kaynağı olmuştur. Dünyada 60 milyondan fazla insanın balıkçılık sektöründe çalıştığı biliniyor. Birçok kültür, yüzyıllar boyunca okyanustan çeşitli balık türlerini incelemiş ve son 70 yılda gelişen yeni teknolojiler, endüstriyel balıkçılık filolarının bu balığı çıkarmak için daha fazla ve daha derine inmesine olanak sağlamıştır.
Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü’ne göre 1974’te %90 olan biyolojik olarak sürdürülebilir düzeylerdeki balık stok yüzdesinin 2017’de %65’e düşmesiyle (bazı STK’lar bu sayının çok daha düşük olduğundan şüpheleniyor olsa da) daha sürdürülebilir alternatif proteinler geliştirmeye ve bu balıkçı topluluklarının başka türlü nasıl kullanılabileceğini düşünmeye acil bir ihtiyaç olduğu ortaya çıkmıştır. Su ürünleri yetiştiriciliği veya balık çiftçilikleri, vahşi avlanan balıkçılığın azalan üretkenliğine bir yanıt olmuş, ancak kendi zorluklarını da beraberinde getirmiştir. Okyanusta yer alan proteinlerden ürünlere geçişin sağlanmasıyla sürdürülebilirlik, ekonomik, politik ve sosyal uyum için önemli bir yol olabilir.
Deniz yosunu yetiştiriciliği hızla büyüyen bir endüstridir.
Bazı kültürlerde, deniz yosunu ve yosun yetiştiriciliği yüzyıllardır diyetin önemli bir parçası olmuştur. Dünyada şu anda keşfedilmiş tahmini 11.000 deniz yosunu türünün 221 türü ticari değere sahip olduğu ve bunlarında 10 tanesinin yaygın olarak yetiştirildiği bilinmektedir.
Birbirinden ayrı gövdelerin günde 60-65 cm büyüyebildiği Kaliforniya sahilindeki Dev Kelp (Deniz yosunu) Ormanları gibi ekosistemler günümüzde risk altında olmasına rağmen diğer birçok ekosistemlerde bol miktarda bulunmakta ve deniz yosununun sürdürülebilir bir şekilde tedarik edilmesi için dikkatlice bu bölgelerin korunmasının sağlanması gerekmektedir.
Deniz yosunu endüstrisinin yılda 6 milyar dolar olduğu tahmin ediliyor ve önümüzdeki birkaç yıl içinde ikiye katlanması bekleniyor. Deniz yosunu çiftlikleri daha çok Çin, Endonezya, Filipinler, Güney Kore, Norveç, Kanada’da hızla genişlemekte ve dünyanın çeşitli yerlerinde yeni bölgeler endüstri ağını da bu ürün üzerinde geliştirmektedir. Ayrıca deniz yosunundan elde edilen ürünler, gıda takviyeleri, gübreler, ilaçlar ve plastiklere göre daha sürdürülebilir bir ambalaj alternatifi gibi bir dizi yeni endüstri için kritik bir girdi olarak tanımlanıyor. GreenWave gibi yenilikçi kuruluşlar, su ürünleri yetiştirme sistemlerinin daha sürdürülebilir olmasını sağlamak için yosun merkezli ve açık kaynaklı entegre dikey okyanus çiftçiliği teknikleri geliştirmektedir.
Okyanus Sebzeleri
Dünyanın diğer bölgelerinde ise çiftçiler artık okyanustan yeni deniz bitkisi türlerini keşfetmeye çalışıyor ve özellikle Florida kıyılarında bulunan çiftçiler, “deniz börülcesi” gibi deniz ürünlerine yoğunlaştıkları bilinmektedir. Buna bağlı olarak deniz araştırmaları genişledikçe, okyanustan tarihsel olarak göz ardı edilen ancak artık insan tüketimine uygun olabilecek çok daha fazla bitki olması muhtemeldir. Ancak istenmeyen başka bir kriz yaratmaktan kaçınmak için bu tür türlerin hızla yenilenebilmesi ve sürdürülebilir bir şekilde yetiştirilebilmesi için büyük özen gösterilmesi gerekmektedir. Bu yüzden bu tür bitkileri tespit etmek ve onları sürdürülebilir bir şekilde büyütmekte yeni fırsatların kapısını açabileceği düşünülmektedir.
Su Altı Meyveleri ve Çiçekleri
Yeni bir grup girişimci daha da ileri giderek, okyanus tarım alanında radikal atılımlar geliştirmektedirler. Bu okyanus yenilikleri, yüzeyde ve hatta okyanus tabanında karasal mahsullerin yetiştirilmesine izin veriyor ve hatta İtalyan okyanus dalış şirketi Ocean Reef Group’un İtalya açıklarında yürüttüğü Nemo’s Garden Projesi ile 2012’den beri okyanus tabanında çilek, orkide, fesleğen ve marul yetiştirmesi denenmektedir.
Çığır Açan Teknolojiler
San Francisco merkezli Sentetik Biyoloji Tabanlı Hızlandırıcısı IndieBio’nun en son ürünlerinden biri olan ve en yeni sentetik biyoloji tekniklerini kullanarak gelişmiş otonom su ürünleri ekipmanı inşa ederek, bu yeni okyanus mahsulü endüstrisini tanımlamaya yardımcı olmaktadır.
İngiliz kuruculu Agrisea ile Kanadalı girişimciler okyanusta pirinç yetiştirilmesine öncülük eden çalışmalar yürütmektedirler. Artan kalori ihtiyacı ve bu tür ürünleri yetiştirmek için karada daha fazla baskıya maruz kalması ve ilerleyen dönemlerde su kıtlığı göz önüne alındığında, okyanus pirinç yetiştiriciliği için yeni bir ufuk sağlayabilir bir çalışma niteliğindedir. Pirinçten başlayarak yapılan bu çalışma ile, pirincin okyanusun tuzlu koşullarına karşı ne kadar dirençli olduğuna ve fırtınaları uygun şekilde atlatabilecek doğru makinelerin kullanılabileceğini savunmaktadırlar. Bunlar, su ürünleri yetiştiriciliği ve açık deniz rüzgar sektörlerinin çözmesi gereken zorluklar olduğu da bilinmektedir.
Gıda ve İklim Krizlerini Birlikte Çözmek
Agrisea’nın CEO’su ve aynı zamanda kurucu ortağı Luke Young, okyanusta pirinç yetiştirmenin iki büyük sorunu çözebileceğine inanmaktadır; “Hem dünyanın karşı karşıya olduğu gıda krizi ele alınabilir, hem de mavi karbon kaynağı olabilir veya atmosferden ve okyanustan karbondioksiti emebilir”.
Bilindiği üzere insan yapımı tüm karbon emisyonlarının üçte biri okyanus tarafından emilir. Ancak atmosfer doygun hale geldikçe bu miktar ürkütücü bir hızla artıyor. Bu tür etkiler, okyanusun daha asidik hale gelmesine yol açabileceği bunun da mercan resif sistemleri, kabuklu deniz hayvanları gibi çeşitli deniz yaşamını etkileyeceği ve ilave gezegen komplikasyonlarına yol açabileceği tartışılmaktadır.
Son 50 yılda Dünya’da meydana gelen ısınmanın %90’ından fazlası okyanuslarda meydana geldiği ve aslında bununda okyanusun üst 30 cm’lik kısmında tüm atmosferden daha fazla ısı bulunmakta ve bu oranın giderek artmakta olduğu vurgulanmaktadır. Bunun için yapılması gereken kontrolden çıkmış iklim değişikliğini önlemek için, bu karbonu güvenli bir şekilde çıkarabilecek ve başka kullanımlara çevirebilecek teknolojilerin geliştirilmesi gerekecektir.
İstenmeyen Sonuçlardan Kaçınmak
Kurucu Ortak ve Baş Bilim Sorumlusu Rory Hornby de bu teknolojilere dikkat edilmesi gerektiğinin farkında olduğunu vurgulamış ve “Bu sektörde öncü olduğumuzun farkındayız, dolayısıyla yeni bir sektörü şekillendirme yeteneğine sahibiz” demiştir. Ayrıca şirket yetkilisi Hornby; okyanus için geliştirdiğimiz herhangi bir teknolojinin, deniz yaşam alanı için doğal olmayan kimyasal gübre, böcek ilacı veya diğer malzemelerin miktarını en aza indireceğini düşünmek istediğini ve deniz ortamına zarar vermeyen ve etkilemeyen teknolojiler geliştirmeye özen gösterdiklerini bildirmiştir. Aynı zamanda, bu tür yüzen adaların nasıl kuşlar, balıklar ve diğer deniz canlıları için yaşam alanı haline gelebileceğini gördük.”
Vurgulanması gereken bu teknolojinin ana akım haline gelmesi için kat edilmesi gereken uzun bir yol olduğudur. Ancak, dünya nüfusunun önümüzdeki yıllarda 10 milyara ulaşmasına ve orta sınıf hanelerin en hızlı büyümesinin Güney Doğu Asya’dan gelmesine sadece otuz yıl kala, dünyanın önemli bir bölgesi için bu teknoloji benzersiz bir çözüm olabilir. Bu durumda, birçok Hükümeti, bu tür yiyecekler kıyılarında güvenli bir şekilde yetiştirilebileceğini görmelerinden sonra bu durum kıyılarının temizliğini çok daha ciddiye almaya zorlayacaktır.
Agrisea CEO’su Luke Young, “30 yıl sonra, deniz ortamına uygun çeşitli mahsullerin yetiştirildiği birçok ülkenin kıyılarında yüzen büyük mahsul adalarını görmek normal olacak. Okyanus pirinci için geliştirdiğimiz teknolojiler, bir gün açık denizde yetiştirilebilecek bir dizi başka ürün için de uygun olacak” demiştir.
Sonuç olarak Dünya, Covid-19’dan sonra daha iyi bir gelecek hayal etmeye başladığında, yerel süpermarket raflarınızda sürdürülebilir ve temiz bir şekilde “Okyanusta Üretilmiş”, aynı zamanda karbon ve yeni deniz yaban hayatı yaşam alanları oluşturmak. Bu yazı dünyanın nasıl “daha iyi yeniden inşa edilebileceğinin” sadece bir örneğini göstermektedir.[1]Ocean Crops: Is This The Next Frontier For Agriculture?[2]Öne çıkarılan görsel
[cite]
Kaynaklar ve İleri Okuma
| ↑1 | Ocean Crops: Is This The Next Frontier For Agriculture? |
|---|---|
| ↑2 | Öne çıkarılan görsel |
