Görünür ışık, elektromanyetik spektrumun insan gözü tarafından algılanabilen kısmıdır.
Görünür ışık, radyo dalgaları, kızılötesi radyasyonlar, ultraviyole radyasyonları, X-ışınları ve mikrodalgalar gibi bir elektromanyetik (EM) radyasyon çeşididir. Genel olarak görünür ışık, çoğu insan gözünün görebildiği dalga boyları olarak tanımlanır.
Görünür ışık, farklı dalga boylarında ve frekanslarda dalgalar veya parçacıklar halinde iletilen bir elektromanyetik radyasyon türüdür. Bu geniş dalga boyunun aralığı elektromanyetik spektrum olarak bilinir. Bu spektrum tipik olarak azalan dalga boyu, artan enerji ve frekans sırasına göre yedi bölgeye ayrılır. Bu bölgeler şunlardır:
- Radyo Dalgaları (0,4 inç veya 10 milimetreden büyük dalga boyları)
- Mikrodalgalar (0,004 ila 0,4 inç veya 0,1 ila 10 mm arasındaki dalga boyları)
- Kızılötesi (IR) (0.00003 ve 0.004 inç arasındaki dalga boyları veya 740 nanometre ila 100 mikrometre)
- Görünür Işık (0,000015 ve 0,00003 inç veya 380 ila 740 nanometre arasındaki dalga boyları)
- Ultraviyole (UV) (0,000015 ve 0,00003 inç veya 380 ila 740 nanometre arasındaki dalga boyları)
- X-ışınları (4 × 10^−7 ila 4 × 10^−8 inç veya 100 pikometre ila 10 nanometre arasındaki dalga boyları)
- Gamaa Işınları (4 × 10^−9 inçten küçük dalga boyları veya 100 pikometre)
Görünür Işık Tayfı ve Rengi
Görünür ışığın belki de en önemli özelliği rengidir. Renk, hem ışığın doğal bir özelliği, hem de insan gözündeki hücrelerin bir eseridir. The Physics Hypertextbook’a göre nesneler “renkli” değil. Bunun yerine, bir renk gibi “görünen” ışıkları yaydığını düşünmektedir.
NASA’nın Mission Science web sitesine göre, gözlerimiz, EM spektrumunun dar bandının, dalga boylarına göre ayarlanmış alıcılar gibi davranan, koni adı verilen özel hücreler içerir. İnsanlar, yaklaşık 740 nm gibi daha uzun bir dalga boyuna sahip olan, görünür spektrumun alt ucundaki ışığı kırmızı olarak görür; spektrumun ortasındaki ışığı yeşil olarak algılar; ve yaklaşık 380 nm dalga boyuna sahip tayfın üst ucundaki ışık mor olarak görülür. Algıladığımız diğer tüm renkler de bu renklerin karışımıdır.
Örneğin sarı, görünür ışık tayfının hem kırmızı hem de yeşil bölgelerinden gelen ışığı içerir; camgöbeği, yeşil ve mavinin bir karışımıdır ve magenta, kırmızı ve mavinin bir karışımıdır. Beyaz ışık tüm renkleri bir arada içerir. Siyah, ışığın tamamen yokluğudur. Michael Fowler’ın web sitesinde yaptığı yorumlamalara göre, beyaz ışığın gökkuşağının renklerinden oluştuğunu fark eden ilk kişi, 1666’da güneş ışığını dar bir yarıktan ve ardından renkli spektrumu bir duvara yansıtmak için bir prizmadan geçiren Isaac Newton’dur.
ISI ENERJİSİ NASIL GÖRÜNÜR IŞIĞA DÖNÜŞÜR?
NASA’nın Mission Science’ına göre nesneler daha sıcak bir şekilde büyüdükçe, değişen renkler olarak algıladığımız daha kısa dalga boylarının hakim olduğu enerjiyi yayarlar. Örneğin, bir kaynak makinesinin alevi, daha sıcak yanacak şekilde ayarlandığından kırmızımsıdan maviye değişir. Dinamik Eğitim Geliştirme Enstitüsü’ne göre, ısı enerjisini ışık enerjisine dönüştürme işlemine akkor deniyor.
Sıcak madde termal titreşim enerjisinin bir kısmını fotonlar olarak saldığında akkor ışık üretilir . Yaklaşık 800 santigrat derece bir nesnenin yaydığı enerji kızılötesine ulaşır. Sıcaklık arttıkça, enerji görünür spektruma doğru hareket eder ve nesne kırmızımsı bir parıltıya sahip gibi görünür. Nesne ısındıkça, renk aslında “beyaz sıcak” olur ve sonunda maviye dönüşür.
Görünür Işık Astronomisi
IDEA’ya göre , yıldızlar gibi sıcak nesnelerin rengi, sıcaklıklarını tahmin etmek için kullanılabilir . Örneğin, güneşin yüzey sıcaklığı yaklaşık 5.527 C. Yayılan ışık, görünür beyaz ışık (veya hafif sarımsı) olarak algıladığımız yaklaşık 550 nm’lik bir tepe dalga boyuna sahiptir.
NASA’ya göre, güneşin yüzey sıcaklığı yaklaşık 3.000 C daha soğuk olsaydı, Betelgeuse yıldızı gibi kırmızımsı görünürdü. Daha sıcak olsaydı, yaklaşık 12.000 C, Rigel yıldızı gibi mavi görünürdü.
Gökbilimciler ayrıca hangi nesnelerin yapıldığını da belirleyebilirler çünkü her bir element, absorpsiyon spektrumu adı verilen belirli dalga boylarında ışığı emer. Gökbilimciler, elementlerin absorpsiyon spektrumlarını bilerek, yıldızların, toz bulutlarının ve diğer uzak nesnelerin kimyasal bileşimini belirlemek için spektroskopları kullanabilirler.[1]https://www.livescience.com/50678-visible-light.html[2]Öne Çıkarılan Görsel: https://www.kozmikanafor.com/yildizlari-anlamak-2-tayf/.
[cite]
